تقدیم به روح پاک شهید حافظ عثمان ترکمانی

چه اسم پاک و زیبایی               

قشنگه اسمت حافظ جان

جوان و پاک و رعنایی               

تو رفتی در ره ایمان

نهادند اسم تو عثمان               

تو دوری از غم و عصیان

خدا خواسته بری پیشش          

به دور از گنه و عصیان

خدا حافظ ، حافظ عثمان       

ای وجودت نور ایمان

حافظ حق ، تو شهیدی        

واسه دین نور امیدی

چه نوری در سینه داری      

تو در جنت خونه داری

تو رفتی خوب و ناز و پاک     

تو رفتی به زیر این خاک

حافظ قرآن پاکی                

افتاده بودی و خاکی

نور قرآن در وجودت        

در رگ و در تار و پودت

هم الف و لام و میم اش     

حمد و قل هوالله و تینش

بخوان و برو به بالا              

برو تا در حد والا

یادم آید بر مزارت              

عبدالرحمن دوست و یارت

همچو بغضی در گلو داشت     

در دلش طوفانی برپاست

یا عبدالکریم نوری زاده

که رب بر او عزت داده

در غمت آتش گرفت ، سوخت

دستش را بر دعا دوخت

یا اشک های نهانی

از همه حتی چاهانی

یا که سیل اشک ایوب

مات و مبهم بود و میخ کوب

یا بغض مرد دین دار

قد بلنده  مرد هوشیار

عبدالقادر ده بالایی

در دلش بود غوغایی

غم نشست در قلب و سینه ام

حس می کردم که دیونه ام

شاعر شعرت شدم من

در دلم یارا نشست غم

حافظ من تو شهیدی

خیر دنیا را تو دیدی